آیه امانت (علوم قرآنی)آیه امانت به آیه ۷۲ سوره احزاب ، درباره پذیرش امانت الهی توسط انسان اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفآیه ۷۲ سوره احزاب را آیه "امانت" می‌گویند: (انا عرضنا الامانة علی السماوات والارض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا)؛ "ما امانت(الهی و بار تکلیف) را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه کردیم پس از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناک شدند (ولی) انسان آن را برداشت راستی او ستمگری نادان بود ". ۲ - تأویلات درباره آیه امانتدرباره واژه اصلی این آیه (امانت) معانی و تاویلات چندی گفته‌اند: ۱. امام صادق علیه‌السّلام آن را ولایت امام علی علیه‌السّلام دانسته است. ۲. ابن عباس و مجاهد، آن را به معنای احکام و فرایضی الهی گرفته‌اند. ۳. فرمانبرداری از دستور خدا. ۴. گروهی آن را به عقلی که ملاک تکلیف و مناط ثواب و عقاب است تفسیر کرده‌اند. ۵. برخی دیگر آن را امانت‌های مردم و وفای به عهد آنان دانسته‌اند. ۶. عده‌ای آن را معرفت خدا شمرده‌اند. ۷. علامه طباطبایی امانت را "ولایت الهی" می‌داند. [۲]
خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۱، ص۷۷-۷۸.
[۳]
منصور، عبدالحمید یوسف، نیل الخیرات فی القراءات العشرة، ج۱۶، ص۳۴۸.
[۴]
سبحانی، جعفر، الایمان و الکفر فی الکتاب و السنة، ج۱، ص۲۴۵.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، ص۳۳۰، برگرفته ازمقاله «آیه امانت». رده‌های این صفحه : اسامی آیات و سور | امانت
|